Luctor E3 sluit seizoen af met derde plaats bij NEO-Toernooi

Luctor E3 wilde op het afsluitende toernooi bij NEO nog één keer vlammen voordat het op vakantie kon gaan. Het technische duo Sergio en Machel maakte er dan ook geen half werk van om hun jongens scherp te krijgen. Een oefenwedstrijd tegen een selectie van gewezen Almelose voetbalcoryfeeën (hun vaders welteverstaan) moest hier voor zorgen.

Alhoewel oefenwedstrijd.... het werd een gevecht op leven en dood. De jongens van Luctor E3 wilde niet onder doen voor hun papa's die op hun beurt beseften dat dit wel eens het laatste jaar zou kunnen zijn dat ze hun omhoogschietende kroost nog fatsoenlijk partij zouden kunnen bieden. De match werd een overlevingsstrijd die de papa's uiteindelijk met veel moeite met 8-6 naar hun hand konden zetten. Ze bleven hierbij niet schadevrij. De papa van Teun, die aan het vorige vaders-zonenpotje een liesbreuk had overgehouden, moest het duel opnieuw bekopen met een ernstige blessure. Hij was natuurlijk al niet de fitste van het stel getuige het enorme staketsel dat hij om zijn linkerbeen had gebouwd om zijn elastieken linkerkniegewricht te beschermen.


Aan de kant riep Trainer Machel doodleuk "Hé Bladerunner", maar de papa van Teun deed net of hij het niet hoorde. Hij kwam er in als pinchhitter maar was na vijf minuten al weer buiten gevecht gesteld toen hij met gevaar voor eigen leven de op het doel afstormende Wout probeerde te beletten om te schieten.

Hij kende de reputatie van de gevreesde linker van Wout maar wierp zich desalniettemin onverschrokken in de baan van zijn verwoestende schot. Zijn missie slaagde glansrijk, het schot smoorde, maar toen zijn rechtervoet weer contact met de grond maakte zwiepte zijn enkel dubbel als een klapstoeltje. Met een angstaanjagende krijs zeeg hij ter aarde. Er verscheen een dik ei aan de rechterkant van zijn enkel en fatsoenlijk lopen zat er niet meer in.

De nacht die er op volgde zou het alleen maar erger worden. Gelukkig had hij zijn laptop in huis liggen waardoor hij de donderdag en vrijdag met de beentjes op de chaisse longue thuis kon werken. Op de toernooizaterdag was zijn enkel inmiddels voldoende hersteld om alweer voorzichtig rond te stappen.

Op het mooie sportcomplex van Nomen Est Omen lagen de velden er prachtig bij. Naast Luctor E3 waren ook hun collega's van Luctor E6 en Luctor E1 van de partij. Het was dus een gezellig Luctoruitstapje voor de mama's en papa's van de drie teams. Terwijl de teams zich omkleedden en daarna gingen warmlopen, genoten de fans van de drie teams van een bekertje koffie en werd er even bijgekletst over schoolvoetbal, het nieuwe logo van Heracles enalzukkedingemeer. Die ochtend was het buiten nog flink te keer gegaan met flinke hagelbuien en windstoten maar even na het middaguur begon het langzaam maar zeker op te trekken.

Tubantia E2 - Luctor E3: 0-1
De eerste wedstrijd begon te laat omdat er nog een kuil in het doelgebied gerepareerd moest worden. Een terreinknecht schepte op veld B2 nog gauw wat zand uit de kruiwagen toen er op het naastgelegen veld B1 al gevoetbald werd. Met een minuut vertraging kon er alsnog afgetrapt worden. Luctor E3 had, geholpen door een fikse rugwind, meteen de overhand en maakte al vrij vlot een goal toen een aanval via Teun, Ryan en weer Teun prima door de blonde linkspoot werd binnengeschoten. Ook na de openingstreffer bleef Luctor de betere ploeg wat Tubantia zichtbaar frustreerde. Het ging een paar keer fysiek en verbaal over de schreef wat uiteindelijk resulteerde in een opstootje toen een Luctorspeler een keer genoeg had van de provocaties van Tubantia. Om het niet verder uit de hand te laten lopen werd hij meteen van het veld gehaald. Daarna keerde de rust terug en kabbelde de wedstrijd voort tot eind zonder dat er nog werd gescoord.

De wedstrijd had zijn sporen nagelaten op de ledematen van de Luctorspelers. Ryan en Teun liepen een beetje mank en Chiel moest zelfs van het veld gedragen worden. Met nog 5 wedstrijden voor de boeg was dat geen goed nieuws voor het trainersduo Machel en Sergio. Daar kwam nog bij dat Sil kampte met kinkhoest en het was nog maar de vraag of hij het eind van het toernooi ging halen.

NEO E5 - Lutor E3: 1-1
15 minuten later moest Luctor E3 alweer aan de bak tegen de uit de kluiten gewassen jongens van NEO E5. De thuisploeg was fysiek de meerdere op het veld, maar voetballend was Luctor een maatje groter. Het speelde technisch vaardiger en dynamischer en kreeg ook mogelijkheden. Het spel speelde zich grotendeels af op de helft van NEO dat met man en macht de aanvallen van Luctor onschadelijk maakte. Door het overwicht van Luctor was de Luctorverdediging steeds verder opgeschoven naar voren waardoor het kwetsbaar werd voor een snelle counter van NEO. De thuisploeg wist hier optimaal van te profiteren toen hun volslanke spits voorin was blijven hangen en een lange bal vanuit het achterveld van NEO in de voeten aangespeeld kregen. De Luctorverdediging

moest nu in de achtervolging maar kon het onheil niet meer afwenden. Deniz redde nog knap op het schot maar moest zich gewonnen geven toen de rebound alsnog werd binnengetikt. Volkomen onverdiend stond het 1-0 voor NEO. Sergio en Machel reageerden meteen en ging nu nog meer op de aanval spelen door een verdediger naar voren te schuiven. Met nog een paar minuten op de klok, kwam de verdiende gelijkmaker. Een schot van Wout werd gepareerd waarna Ryan in de klutssituatie die er op volgde de bal naar binnen frommelde. Luctor gooide er nog een slotoffensief uit maar het mocht niet baten. Het bleef bij 1-1 terwijl er veel meer had ingezeten.

NEO E4 - Luctor E3: 2-1
De mannen van Sergio en Machel hadden wederom slechts een kwartiertje om uit te rusten want om half drie stond de match tegen NEO E4 alweer op de rol. In deze wedstrijd vertaalde het overwicht

van Luctor zich al snel in een doelpunt. De keeper van NEO stond veel te ver uit zijn doel toen Jermaine in balbezit kwam. Hij hield zijn hoofd koel en schoot de bal van grote afstand behendig langs de ongelukkige doelman. Luctor bleef daarna doordrukken en maakte 2-0 toen Chiel een terugvallende bal strak in de kruising knalde. Hiermee leek de zaak in kannen en kruiken maar het werd nog even spannend want
NEO kwam terug in de wedstrijd toen de scheidsrechter niet affloot voor een overtreding op Jermaine. NEO kwam hierdoor in een overtalsituatie voor het doel van Deniz en maakte met wat kunst- en vliegwerk 2-1. Het kreeg vlak voor tijd zelfs nog de mogelijkheid op de gelijkmaker maar het schot van de NEO-spits werd nog net naastgekeken door Deniz.



Nu was er even tijd om bij te komen want wedstrijd 4 was pas over een uur. Spelers en fans konden even wat drinken en uitwaaieren over de naamloze winderige sportaccomodatie. De papa van Teun vond het trouwens wel grappig dat de club Nomen Est Omen zijn wedstrijden afwerkte op een sportpark zonder naam. Tijdens de pauze haakte Sil helaas af vanwege zijn opspelende hoestbuien. Machel en Sergio moesten dus met 8 spelers verder. Dit hoefde geen probleem te zijn maar werd het wel bijna toen vlak voor de aftrap van wedstrijd 4 Deniz en Serdar in geen velden of wegen te bekennen waren. Chiel werd al gepolst of hij in het doel plaats wou nemen terwijl op het park zonder naam door een paar fans koortsachtig gezocht werd naar de twee onbrekende ventjes. "Kijk daar zijn ze" riep Teun die ze zag staan bij het kleedkamergebouw. Gelukkig, ze waren terecht. Met minder dan een minuut voor de aftrap kwamen ze net op tijd het veld op.

De Tukkers E2 - Luctor E3: 1-1
Luctor speelde weer met wind tegen en kreeg al snel via Ryan een levensgrote mogelijkheid na aanspelen van Wout. Helaas raakte hij de bal niet goed en produceerde hij slechts een rollertje naar de keeper. Ook Jermaine had een kans op de linkerkant. Was het aan de rechterkant geweest dan had hij kunnen uithalen maar nu stond de rechtspoot in een ongunstige hoek naar de goal en strandde hij in zijn poging om de bal goed voor zijn rechtervoet te kappen. Bij De Tukkers speelde ook een meid mee die volgens sommigen de beste speler van het veld was. De jongens van Luctor hadden in ieder geval veel moeite met haar. Zij stond ook aan de basis van de openingsgoal die schitterend door één van haar medespelers werd binnengeschoten. Luctor moest weer aan de bak. Lange tijd leek het er op dat het tegen de eerste nederlaag zou aanlopen maar in de slotfase gleed Chiel toch nog de 1-1 binnen uit een voorzet van Ryan.

Volgens het speelschema dat via de Luctorgroepsapp was doorgestuurd, was het toernooi nu afgelopen. Er stonden immers maar 4 wedstrijden op de foto van het formulier dat was gestuurd. Trainer Machel had echter niet de achterkant van het blaadje doorgestuurd waar nòg twee wedstrijden
opstonden tegen SDC en Rigtersbleek. De spelers en fans van Luctor waren fysiek en mentaal niet ingesteld op deze surprise. In de laatste twee wedstrijden waren ze niet vooruit te branden. Daar kwam bij dat sommige spelers aan het eind van hun Latijn waren. Teun had zoveel last van zijn hak gekregen dat hij niet meer kon spelen in de laatste wedstrijd. Dus er kon niet meer gewisseld worden. Over deze twee wedstrijden zullen we dan ook niet al te veel woorden vuil maken. Tegen SDC kwam Luctor achter in een draak van een wedstrijd. Bijna niks lukte en de fans deden ook geen poging meer om de spelers aan te moedigen. Toch werd het 1-1 uit een zeldzame opleving van Luctor. Een schitterende aanval via Jermaine en Chiel werd op sublieme wijze door Wout met de binnenkant voet binnengeschoten. Het slotakkoord tegen Rigtersbleek was niet om aan te gluren. Het Luctorkaarsje was opgebrand. Eindstand 0-3.

Jammer maar helaas. Het toernooi duurde bij NEO duurde twee wedstrijden te lang. De derde plaats die Luctor behaalde viel nog niet eens tegen maar met een iets fittere selectie had er vast nog meer ingezeten. De spelers maalden er niet om. Een mooie beker en een tas vol chips was genoeg om weer een lach op het gezicht van het moegestreden team te toveren.

En zo kwam er een eind aan een lang en bewogen seizoen voor Luctor E3. Wij van het Officiële Luctor E3 Blog wensen alle spelers en coaches en fans een fijne vakantie toe en veel plezier bij hun nieuwe teams volgend jaar.

Dit was het laatste artikel op dit Blog. Uw verslaggever heeft inmiddels een aanbieding geaccepteerd om volgend seizoen de verrichtingen van Luctor E1 exclusief te gaan verslaan op het fonkelnieuwe Officiële Luctor et Emergo E1 Blog.

Wie weet tot dan.

OBS De Weier dendert door op het regiotoernooi

Nadat de jongens van groep 6 van de Weier in april het schoolvoetbaltoernooi van Almelo op hun naam hadden geschreven, werden ze uitgenodigd voor de regiokampioenschappen op het fraaie sportcomplex van Excelsior'31 in Rijssen. Naast De Twijn en De Windhoek uit Almelo troffen ze daar de kampioenen uit Goor, Hengelo en Oldenzaal. De jongens van De Weier gaven alles wat ze hadden en speelden een prachttoernooi. Na vijf loodzware wedstrijden (3 gewonnen en 2 gelijk) bleven ze naaste rivaal St. Jan uit Goor net voor. Hiermee werd ook het regiokampioenschap een prooi voor Benjamin, Denzel Diego, Dominique, Mika, Rogier, Rowan, Ryan, Sepp, Teun en Thijmen. 
Hieronder leest u hun verhaal.

Op 20 mei was het dan zover. De selectie van groep 5/6 van De Weier mocht aantreden op de schitterende accomodatie De Koerbelt in Rijssen. Bij gastheer Excelsior'31 moesten de schoolvoetbalkampioenen uit Twente uit gaan maken wie Regiokampioen zou gaan worden. Naast de jongens van groep 5/6 waren er ook wedstrijden voor de jongens en meisjes van groep 7/8.

Meneer Aaldert had voor iedereen van te voren een mooi informatiepakketje gemaakt waarin alles stond wat de spelers en hun ouders moesten weten. Een rijschema, wedstrijdprogramma, plattegrond en een uitleg van de toernooiregels. Het schoolhoofd besloot vanwege hun succesvolle campagne op het toernooi in Almelo, om het duo juf Sara en coach Robert ook een contract aan te bieden voor het regiokampioenschap. Never change a winning team. 

Juf Sara zorgde weer voor de shirtjes en nam foto's terwijl coach Robert de technische zaken op zich nam. De coach had van te voren aangegeven dat hij de nieuwe uitdaging graag aannam onder de voorwaarde dat op het regiotoernooi prestatie prioriteit kreeg boven recreatie. Het niveau van de tegenstanders zou immers een stuk hoger zijn dan op het toernooi in Almelo. Spelplezier voor het hele team was zeker belangrijk, maar hij wist dat dit het best gebaat was bij goede resultaten. Het leek hem daarom het best om steeds met een kernteam te beginnen bestaand uit spelers van diverse selectieteams van Luctor en PH. In de kleedkamer nam hij zijn team bij zich en legde zijn plan de campagne uit. "We beginnen met het basisteam en proberen dan de eerste klap uit te delen, vervolgens kan er gewisseld worden. Zo deed Louis van Gaal het ook op het WK in Brazilië waar grote voetballers als Memphis Depay ook op de reservebank moesten beginnen."

Group huddle gevolgd door een yell

Het team begreep de boodschap en gooide er ter afsluiting spontaan een groepsyell uit. Vol goede moed dartelden de jongens naar veld 10 van De Koerbeld, waar de wedstrijden in poule A afgewerkt zouden gaan worden. Het grote veld was verdeeld in een A- en B-veld. De natuurgrasmat lag er grotendeels picobello bij. Alleen de doelmond aan de zuidzijde van veld A was veranderd in een zandkuil van zo'n 10 centimeter diep. Dat was iets om in het achterhoofd te houden, dacht coach Robert, toen hij het veld inspecteerde. Het was ondertussen gaan regenen, maar daar had de coach rekening mee gehouden. Hij greep in zijn rugzakje en haalde er vlug een regenpak uit. In een mum van tijd had de ervaren fietsforens zich beschermd tegen de elementen. Hier zagen we een man die niets aan het toeval overliet. A man on a mission.

Om twee uur stond de aftrap gepland van de eerste wedstrijd tegen De Windhoek. Dit team was een oude bekende van het toernooi in Almelo. In de finale won de Weier toen immers van De Windhoek na een zenuwslopende wedstrijd op penalty's. Ze waren dus gewaarschuwd. Vlak voor het tijdstip van aftrappen bleek dat (tot afgrijzen van control freak coach Robert) de scheidsrechter van dienst, een knaap van een jaar of 15, niet beschikte over een wedstrijdbal. Omdat het toernooi volgens een strak synchroon wedstrijdschema afgewerkt werd, zou dat betekenen dat er vele kostbare wedstrijdminuten verloren zouden gaan van het kwartier speeltijd, als er gewacht ging worden op het regelen van de officiële wedstrijdbal. Daarom werd besloten om de eerste minuten van de wedstrijd te spelen met de meegenomen bal van De Windhoek. Deze bal was wat aan de zachte kant, maar beter een zachte bal dan geen bal.

De Weier - De Windhoek: 3-1


Vanaf de aftrap was De Weier de bovenliggende partij. Met keurig verzorgd samenspel drong het De Windhoek in de verdediging. De drie D-s voorin - Dominique, Denzel en Diego - kregen ieder goede kansen om de score te openen maar stuitten op de goede goalie van De Windhoek. Het was wachten op de openingstreffer. Die kwam er uiteindelijk wel maar wel aan de verkeerde kant. Een enkele uitbraak van de Windhoek was meteen raak toen hun grote snelle spits de bal in de loop uiterst beheersd in linkerhoek punterde. "Daar gaan we weer" dacht de coach, die terugdacht aan het toernooi in Almelo waar de ploeg van De Weier het presteerde, om elke wedstrijd op achterstand te komen om daarna telkens met veel gevoel voor dramatiek, op het laatste moment de wedstrijd toch nog te winnen.

Ze hadden kortom vaker met dit bijltje gehakt, geen reden voor paniek dus. Coach Robert stelde zijn jongens gerust en zei dat er nog niks aan de hand was. De Weier haastte zich naar de aftrap en pakte de draad weer op. Met bewonderenswaardige vasthoudendheid bleven de jongens in oranje het doel bestoken met aanvallen. De goede keeper van De Windhoek pakte heel veel maar op een schot van Denzel gaf hij zich eindelijk gewonnen. 1-1! de ban was gebroken. Nu was het een kwestie van doordrukken. De 2-1 door Dominique en de bevrijdende 3-1 volgden niet lang daarna. De buit was binnen. Dat was alvast een mooi begin.

Goed voor het zelfvertrouwen in aanloop naar het Almelose prestigeduel op veld 10A tegen De Twijn. Dit team was op het kampioenschap van Almelo door een oenige administratieve fout de finale tegen De Weier misgelopen en speelde als gevolg daarvan de troostfinale. Pas na afloop kwam de blunder aan het licht. Als goedmakertje werd daarop besloten om De Weier (dat de finale had gewonnen) èn De Twijn beiden tot winnaar uit te roepen.

Er stond in deze wedstrijd dus echt wat op het spel. Nu zou voor eens en altijd uitgemaakt gaan worden wie de enige echte schoolvoetbalkampioen van Almelo was. De jongens van De Weier hadden veel respect voor de ploeg van De Twijn dat net als De Weier over een aantal Luctorselectiespelers beschikte. Zo was daar Tom, de geweldenaar in de goal van Luctor E1. Ook zijn Luctorcollega, de technisch begaafde Enrique, en het bijtertje uit E3 Serdar, waren voor de jongens van De Weier geen onbekenden.

Zandkuil

Coach Robert pakte het wedstrijdschema erbij en zag dat De Twijn als thuisploeg was aangemerkt. "Ha da's mooi..." dacht hij "...want dat betekent dat De Twijn mag aftrappen en wij de kant mogen kiezen." Dit had hij namelijk de avond te voren nog gelezen bij het bestuderen van de toernooiregels. En welke kant je speelde maakte in dit geval nogal wat uit, want veld 10 A was namelijk het eerder genoemde veld met de zandkuil bij het doel aan de kantinekant.
Dit zou voor de keeper betekenen dat de lat zo'n tien centimeter hoger lag dan aan de overkant. Toen de Weiercoach zag dat het team van De Twijn zich ging opstellen spelend náár het

Coach Robert toont de jonge arbiter de spelregels in de envelop

doel met de kuil greep hij direct in. Hij stapte naar de scheidsrechter toe met een grote bruine envelop met de spelregels en vertelde hem dat deze voorschreven dat de uitspelende ploeg de kant mocht kiezen. De jonge arbiter keek nogal verrast maar stemde desalniettemin in met het verzoek. In plaats van Sepp - de aankomend Luctor E1 keeper - mocht zijn collega Tom - de huidige Luctor E1 goalie - plaats nemen in de zandkuil. Coach Robert zag het instemmend aan. Dit namen ze De Weier alvast niet meer af.


De Twijn - De Weier: 0-2

De Twijn leek vastberaden om het onrecht wat hen op het toernooi van Almelo was aangedaan recht te zetten. Het begon sterk aan de wedstrijd en drukte De Weier terug op eigen helft. De achterste linie van De Weier was echter goed bij de les. Ze stonden De Twijn nauwlijks echte kansen toe. Toen de eerste storm wat was gaan liggen kroop De Weier uit zijn schulp. Het begon zijn favoriete verzorgde combinatievoetbal te spelen en langzaam maar zeker werden de rollen omgedraaid. De Weier dicteerde het spel meer en meer en De Twijn liep achter de feiten aan. Er kwamen nu ook kansen voor De Weier en Diego scoorde uit een ervan de openingstreffer. 0-1 voor De Weier! Dit was het ideale scenario: de tegenstander eerst laten geloven dat ze de betere zijn om dan genadeloos toe te slaan. De klap kwam hard aan bij De Twijn. Er sloop een zekere mate van wanhoop in het spel van de thuisploeg terwijl De Weier steeds beter ging voetballen. De 0-2 kwam dan ook niet uit de lucht vallen. Uit een mooie verzorgde aanval speelde Diego vanaf rechts Denzel aan die een mannetje uitkapte en vervolgens keeper Tom het nakijken gaf.

Als een roedel jonge wolven jagen Ryan, Rowan, Rogier en Dominique op Enrique

Dit was de genadeklap voor De Twijn. Nu was het slechts een kwestie van de rust bewaren en de buit binnenhalen. Het eindsignaal volgde niet lang daarna en de overwinning werd gevierd als een kampioenschap. De Weier was nu met recht dè schoolvoetbalkampioen van Almelo.

Er was nu een wat langere pauze tot de volgende wedstrijd dus was er genoeg tijd om een klein kampioensfeestje te vieren. Gelukkig had coach Robert een ranjabon van de organisatie gekregen, die kwam nu goed van pas. De zoete gele ranja vloeide rijkelijk in de Rijssense voetbalkantine en ging er in als Gods Woord in een ouderling. De meegereisde fans hielden het bij een kopje thee of koffie.

Dominique, Denzel en Diego stropen de mouwen op

Na deze welkome onderbreking kuierden de mensen van De Weier druppelsgewijs weer naar veld 10A. Hier wachtte de volgende tegenstander uit Oldenzaal. Navraag leerde dat deze ploeg de jongens van De Windhoek met 5-0 hadden afgedroogd. Vooral de schotkracht van het team had indruk gemaakt. Er moest dus te allen tijde voorkomen worden dat de Oldenzalers hun kanonnen in stelling konden brengen. De coach probeerde dit nog snel aan de jongens mee te geven toen ze het veld opliepen. Hier kwam helaas niets van terecht want bij het betreden van het veld bleek dat beide teams in bijna identieke oranje-zwarte outfits wilden gaan spelen. "Hoe bestaat het?" Dacht coach Robert. Hij had bij de inschrijving nog wel netjes de kleur van het shirt van De Weier aangegeven, zodat de organisatie wist bij welke wedstrijden er reserveshirtjes klaar moesten liggen.


Hoe moesten de tegenstanders elkaar in hemelsnaam uit elkaar houden? Coach Robert kwam met het tamelijk wanhopige idee om dan maar de korte mouwen van De Weiershirts helemaal tot de schouder op te rollen.


Gelukkig schoot het team van De Windhoek dat aan de kant stond te hulp. Zij wilden wel even hun shirtjes afstaan voor deze wedstrijd. En zo stonden een minuut later (en geen seconde te vroeg) zes veldspelers van De Weier in een Winhoekshirt aan de aftrap.




De Weier - Oldenzaal: 3-0

De mannen in het "Windhoekwit" schoten als een komeet uit de startblokken. Een flitsende combinatie vanaf de aftrap werd binnen een halve minuut bekroond met een mooi doelpunt door Diego. Deze droomstart gaf De Weier extra energie. Oldenzaal kwam bijna niet aan voetballen toe door het uitstekend verzorgde positiespel van de kersverse kampioen van Almelo.

De Weier, speelde zijn favoriete spelletje van geduldig combinatievoetbal. Na opnieuw een aanval om door een ringetje te halen wist Diego zijn score te verdubbelen. Hiermee was het verzet van Oldenzaal gebroken en zat de wedstrijd in de tas. In de slotseconde maakte Diego het feest compleet toen hij zijn derde van de wedstrijd maakte, een loepzuivere hattrick!

Het begon het meegereisde Weierpubliek bijna te duizelen, wat een weelde. 9 uit 3! Tijd voor weer een klein feestje. De mama van Sepp trakteerde op gezonde versnaperingen, pruimen en snoeptomaatjes. Verstandig, want een dag eerder hadden de jongens zich tijdens het schoolreisje nog volgepropt met dropveters, zure matjes, cola, chips en wat al niet meer. Dan was zo'n fruitig balansdagje zo gek nog niet.





Er was nu ook weer even tijd om wat uit te rusten. Dat was nodig ook want de laatste twee wedstrijden zouden meteen achter elkaar gespeeld gaan worden met slechts een pauze van 5 minuten.

In de voorlaatste partij moest er worden afgerekend met Goor dat al was uitgeschakeld voor de titel. Op papier geen tegenstander om je druk over te maken zou je denken. Maar in toernooivoetbal gelden andere wetten. Was huizenhoog favoriet Spanje op het WK in Brazilië ook niet door Nederland getrakteerd op een smadelijke nederlaag? Het gevaar van onderschatting lag op de loer.

Goor - De Weier: 3-3
Zoals te viel verwachten ging de Weier voortvarend van start. Diego maakte 1-0 en er was geen wolkje aan de lucht. Dat wil zeggen... Rijssense weergoden die zich al een tijdje rustig hadden gehouden vonden het kennelijk tijd om weer van zich te doen spreken op De Koerbelt. En hoe. Het vriendelijke lentezonnetje maakte plaats voor een vervaarlijk uitziende wolkendeken die zich in rap tempo ontwikkelde tot een donderende hagelbui. Spelers en publiek haastten zich naar de staantribune die duidelijk niet berekend was op zo'n grote mensenmassa.

De statribune van veld 10 B barst bijna uit zijn voegen

Na een kwartiertje was het ergste achter de rug en kon de wedstrijd worden hervat. De grasmat lag inmiddels bezaaid met vette hagelstenen wat het speelveld spekglad maakte. De Weier had grote moeite met de veranderde omstandigheden en net als het weer sloeg de wedstrijd om uit het niets. De jongens van Goor waren sneller en stabieler op de glibberige ondervloer terwijl De Weier niet goed raad wist hoe hier op te reageren. Goor profiteerde optimaal van de situatie en scoorden de gelijkmaker. Van het ene op het andere moment was een plichtmatig potje veranderd in een toernooikraker van jewelste.

Goor begon er nu echt in te geloven en drukte door. Een geweldige knal van de linksvoor knalde tegen de lat terug in het veld en werd door een meegelopen Goors ventje beheersd binnengetikt. Het stond 1-2! De jongens van De Weier waren even behoorlijk de weg kwijt. Vooral Sepp, had het er moeilijk mee maar ook Teun en Denzel stond het huilen nader dan het lachen. Coach Robert probeerde zijn mannen weer op te zwepen. "Blijven voetballen jongens, niks aan de hand!"

Het publiek schreeuwde de mannen in oranje weer naar voren waarbij er woorden vielen die in het bijbelvaste Rijssen niet thuishoorden. Ook niet op dit blog trouwens, dus ik zal ze hier maar niet herhalen. Team De Weier wist zich langzaam maar zeker te herpakken en vocht zich terug in de wedstrijd. Dominique nam hierbij het voortouw en schoot de belangrijke 2-2 tegen de touwen. Het stond weer gelijk!



Nu was het Goor dat even helemaal de weg kwijt was. De Weier drukte door en Denzel maakte bijna meteen daarop 3-2. Het publiek werd gek van vreugde. "Nu dit vasthouden jongens!" riep coach Robert. Er brak een zenuwslopende slotfase aan. De Weier speelde consoliderend en voor Goor was het alles of niks. De jongens uit Goor bleken over de langste adem te beschikken want vlak voor tijd scoorden ze toch nog de gelijkmaker. Een zucht van teleurstelling gonsde er door het Weierpubliek. Niet lang daarna floot de arbiter af. Een knotsgekke wedstrijd, waar alles in zat, kreeg een passende uitslag: 3-3.

Het gelijk spel voelde als een nederlaag en de stemming was behoorlijk bedrukt. Feitelijk was er nog niet zoveel aan de hand. 3 gewonnen 1 gelijk. De Weier had alles nog in eigen hand. Er was geen tijd meer om even naar de adminstratie te lopen om te kijken hoe St. Jan uit Hengelo, hun laatste tegenstander van de dag, er voor stond maar de meesten wisten dat beide teams kans maakten op het kampioenschap.

Na vijf minuten pauze stonden de twee rivalen klaar voor de aftrap. In de laatste poulewedstrijd zou uitgemaakt gaan worden wie zich Regiokampioen van Twente mocht noemen.

De Weier - St. Jan: 1-1

De jongens van De Weier begonnen sterk en zetten de Hengeloërs het mes op de keel. Anders dan De Weier leek St. Jan het belang van deze wedstrijd niet te beseffen. Na een minuut of vijf scoorde Denzel de verdiende 1-0. Een wild gejuich barstte los vanuit het Weiervak. Kon het feest al beginnen? Helaas, dacht St. Jan daar anders over. Uit een van zijn spaarzame aanvallen scoorde het zowaar de gelijkmaker en kon het ineens nog weer alle kanten op.

De Weier toonde nu gelukkig meer ruggegraat en zette alles op alles om St. Jan op de knieën te krijgen. Onder het motto: de aanval is de beste verdediging volgde er kans op kans voor de Almeloërs. Maar wat ze ook probeerden, hij wilde er maar niet in. Zelfs een schitterende knal van Diego stuiterde via de linkerpaal weer terug in het veld. Soms heb je van die wedstrijden, en dit was er zo een. Na 15 minuten van nagelbijten blies de scheids af en stond het gelijk.

Maar had De Weier nu gewonnen? Helaas stonden de uitslagen en standen niet op 818 en 819 van Teletekst. Coach Robert wilde het niet langer afwachten en liep naar de skybox op de hoofdtribune waar alle uitslagen werden bijgewerkt. Terwijl een vrijwilliger met een balpen de uitslagen noteerde op een A4tje, maakte de coach gauw met zijn telefoon een foto van het document. "Nu zullen we het weten" dacht hij.

Vijf minuten later was hij terug bij zijn mannen met de uitslag. "Jongens ik heb goed en slecht nieuws... Het slechte nieuws is, dat jullie zaterdag 6 Juni geen weekend hebben. Het goede nieuws is dat jullie kampioen zijn geworden en we gaan naar de districtsfinales in Barneveld!!!"

Het staat er echt

"Yess!!! we zijn kampioen". Ze hadden het'm geflikt. 11 uit 5 met een doelsaldo van plus 7. De Weier was St. Jan op doelsalde voorgebleven. Trots als pauwen begaven de jongens zich naar de hoofdtribunen voor de prijsuitreiking. Een afgevaardigde van de KNVB vroeg wie de aanvoerder was om de cup in ontvangst te nemen. Coach Robert verwachtte dat aanvoerder Ryan naar voren zou stappen maar daar dacht het team anders over. Met zijn allen besloten de spelers dat Rogier (die veel minder speelminuten gekregen had dan vooraf gehoopt) de aanvoerder was en dat hij de beker mocht aannemen bij de officiële ceremonie. Dit ontroerende, hartverwarmende gebaar toonde dat deze prachtige groep voetballertjes sportiviteit in al zijn facetten uitdraagt.

De Weier mag trots zijn op deze fantastische kanjers!

Gefeliciteerd Benjamin, Denzel Diego, Dominique, Mika, Rogier, Rowan, Ryan, Sepp, Teun en Thijmen!

Luctor E3 overrompelt PH... maar verliest toch

Op de slotdag van het seizoen bracht Luctor E3 een bezoek aan aartsrivaal PH. Op een winderig Sportpark Schelfhorst had de thuisploeg in de eerste helft (met de wind mee) het betere van het spel en leek de buit binnen te hebben nadat het een 0-1 achterstand had omgedraaid naar een 2-1 voorsprong. Vanaf dat moment echter stroopte Luctor de mouwen op en liet het PH alle hoeken van het veld zien. Luctor maakte verdiend gelijk maar verprutste legio kansen om op voorsprong te komen. PH had wel de koelbloedigheid die het aan Luctor ontbrak.  In de slotfase scoorde PH 3-2 uit een prima uitgespeelde counter en kreeg Luctor het deksel op de neus.

De competitieplanning van de E-pupillen 2e Klasse Voorjaar had de mooiste tegenstander voor het laatst bewaard: PH E3. De wedstrijden tegen de aartsrivaal uit Almelo Noord zijn meestal goed voor spektakel en dat was dit keer niet anders.

De versterking en zijn mama

In de voorbereiding hadden de trainers Machel en Sergio  te kampen met een uitgedunde selectie. Teun en Sil waren weliswaar teruggekeerd van hun uitstapje naar de Spaanse zon maar nu waren
Ceder (vakantie) en Jermaine (teenblessure) niet van de partij. Jermaine kwam gelukkig nog wel mee als supporter. Voor de zekerheid werd er daarom versterking gezocht in de persoon van Tristan uit de F1. Dit bleek geen overbodige luxe zoals later zou blijken.

Om 10 uur 's ochtends ontmoetten de spelers en harde kern elkaar voor het Peuken Hier-verzamelpunt (PH).

PH: Peuken Hier

...en de enige echte.

Patrick Roelvink...

De  papa's van Teun en Sil waren weer terug van hun vakantiebestemmingen, waar het mooi weer was geweest. Vooral de papa van Sil had in Mallorca zijn best gedaan om zijn witte winterwangen een warmere teint te geven. Mischien zelfs iets te veel, want met zijn oranjebruin uitgeslagen kop, sjofele outfit en onverzorgde haardos kon hij zo doorgaan voor de aan lager wal geraakte broer van Dries Roelvink.

Geheimzinnige deal

Tijdens de warming-up viel het uw immer alerte verslaggever op dat de papa's van Dominique en Ryan zich hadden afgezonderd van de rest van de harde kern. Door zijn telelens zag hij hoe ze met zijn tweeën geheimzinnig stonden te smoezelen terwijl er bankbiljetten werden uitgewisseld. Gebeurden er hier dingen die het daglicht niet kon verdragen? Hierover later meer.

Terug naar het voetbal. De eerste helft speelde Luctor tegen de wind in wat extra lastig was omdat de wedstrijdbal een zogeheten F-jesbal was. Deze ballen zijn een stuk lichter dan normaal en dus erg gevoelig voor winderige omstandigheden. Voor Luctor was het zaak om met wind tegen de bal laag te houden. Dit lukte vrij aardig. De beginfase was een gelijkopgaande strijd waarbij PH technisch voetballend de mooiste dingen liet zien maar Luctor zich meer op een "Duitse" manier manifisteerde: Sober, degelijk voetbal met veel inzet. 

Luctor opende de score uit een strak aangesneden corner van Teun die ondanks de straffe tegenwind op miraculeuze wijze in één keer in het doel zeilde. Zijn papa dacht zelfs nog dat het een achterbal was maar hij zat warempel in het net. Dat was een mooi begin. 

Teun staat klaar voor de corner. Twee seconden later ligt de bal in het doel.

De wedstrijd kwam nu echt tot leven en er kwamen over en weer kansen. Deniz moest een paar keer ingrijpen op gevaarlijke hoge schoten van PH. Voor Luctor was Chiel een paar keer kansrijk. Hij probeerde een omhaal die helaas niet helemaal lukte, de bal koos het luchtruim. Zijn kopbal uit een fijne diagonale voorzet van Teun was daarentegen van grote schoonheid. De op de grond genagelde PH-keeper kon de bal nog net naast kijken. 

Omhaal Chiel had beter verdiend

Ook Serdar was een keer dichtbij een doelpunt na goed aangeven van Chiel. Zijn harde knal vloog links naast. Aan de andere kant verprutste PH een levensgrote kans toen hun spits, geschrokken door de snel aanstormende Deniz, vrij voor doel de bal naast schoot. 

Het mooie voetbal van beide kanten werd wreed onderbroken toen Teun op het middenveld na een technisch hoogstandje in een duel met een PH-middenvelder werd gevloerd. Hij kreeg ongelukkigerwijze een nop over het vel van zijn knie geschoven met een flinke vleeswond als resultaat. Huilend van de pijn werd hij door Trainer Machel van het veld gedragen waarna de papa van Serdar snel de wond verzorgde. De papa van Teun rende ondertussen naar het clubhuis voor pleisters. Maar goed dat Tristan mee was als extra reserve. Hij mocht als linkerspits het veld in.

Tijdens de verzorging van Teun kwam er meer onheil voor Luctor. PH scoorde de verdiende gelijkmaker toen hun spits vanaf links de bal schitterend in de rechterkruising roste. Het bleef 1-1 tot de rust, een redelijke afspiegeling van het spelbeeld tot dusver. PH speelde mooier, Luctor was sterker.

Trainer Sergio liep in de pauze even naar de scheidsrechter toe met het verzoek om de F-jesbal om te ruilen voor de zwaardere bal die Luctor had meegenomen. Hij had zich namelijk mateloos geërgerd aan de "strandbal" die voor rust telkens door de lucht zwabberde. De scheidsrechter vond het een prima voorstel. Feitelijk werd PH hiermee bevoordeeld omdat zij nu de wind tegen kregen en dan was een zwaardere bal wel zo fijn. Die had Luctor in de eerste helft ook wel willen hebben.

Na rust was het PH dat de eerste tik uitdeelde, en wat voor een. In een vloeiende combinatie over drie schijven, werd Luctor helemaal weggetikt waarna de PH-aanval werd bekroond met een dodelijke schuiver in de rechterhoek. Dit was smullen voor het thuispubliek en balen voor Luctor. 

Sil was vaak gevaarlijk

Machel en Sergio gooiden het roer om en schoven de poppetjes naar voren. Achterin stonden nu nog maar twee man. Dit had meteen effect. Het forechecking van Luctor was bijzonder effectief. PH kwam bijna niet meer weg uit eigen helft door het constante gejaag van de onvermoeibare Luctorfrontlinie. Sil kreeg een paar kansen en haalde steeds in een keer uit. Deze aanpak was erg risicovol maar het leverde hem wel een schitterende treffer op die in de rechterhoek van het PH-doel verdween. Bijna scoorde hij ook nog de 3-2 toen Teun (die na een half uurtje hinkelen langs de lijn toch weer opgekalefaterd was) met een schitterende pass over de PH-verdediging Sil in de loop aanspeelde. Zijn harde schot zeilde net echter naast. 

Ryan schiet tegen de paal

"Dit gaat zo een keer verkeerd" hoorde uw verslaggever de trainer van PH zeggen. En daar had het inderdaad alle schijn van. Luctor had PH nu in de touwen hangen en het was wachten op de genadeklap. Bijna scoorde Ryan die was doorgebroken maar zijn poeier knalde tegen de linkerpaal terug het veld in. Uit een corner (nu dus met de wind mee) scoorde Teun ook nog bijna zijn tweede goal. De hoge bal draaide net aan de verkeerde kant van de lat over de achterlijn. Wat Luctor ook probeerde, hij wilde er niet in. De spelers voorin waren te ongeduldig en hadden met iets meer koelbloedigheid PH een draai om de oren kunnen, nee moeten geven. 

Het tegenovergestelde gebeurde. In een van de zeldzame tegenaanvallen van PH werd Luctor bijzonder effectief uitgecounterd en scoorde het 3-2. In de resterende twee minuten probeerde Luctor het nog wel maar het was te laat. De einduitslag van 3-2 stond in geen verhouding met het vertoonde spel. Luctor verloor maar kon met opgeheven hoofd het veld verlaten, helaas niet voor het eerst dit seizoen.

En zo kwam er voor Luctor E3 een eind aan een bewogen seizoen met pieken en dalen. Hoewel de resultaten beter hadden gekund, heeft dit team toch een prima ontwikkeling doorgemaakt. Het pingelvoetbal van weleer heeft plaatsgemaakt voor georganiseerd samenspel. Dit is toch de verdienste van het technische duo. Bij terugkomst werden trainer Sergio en Trainer Machel door hun pupillen bedankt voor al hun inspanningen in het afgelopen seizoen. Ze kregen een ingelijste elftalfoto en waardebonnen die ze 's avonds meteen te gelde maakten bij de Wokgigant aan de meubelboulevard. Dat was ook de reden van het geheimzinnige gedoe van de papa's van Ryan en Edwin. Ze waren de financiën van het trainerscadeau aan het afhandelen. Geen illegale gokpraktijken of iets met belchinezen dus. Maar dat had natuurlijk ook niemand achter hun gezocht.

Bedankt trainers!

Degradatie Luctor 1 op grandioze wijze gevierd

De laatste thuiswedstrijd van Luctor 1 in het seizoen 2014-2015 was op de zondag voor Koningsdag tegen RKSV De Zweef. Het team had een week eerder degradatie afgedwongen naar de oude vertrouwde Tweede Klasse en om dit te vieren was er van alles georganiseerd op Sportpark De Horst. Omdat clubverslaggever en clubduizendpoot Henriëtte Poelakker de taak op zich had genomen om een en ander in goede banen te leiden, werd mij gevraagd om eenmalig de honneurs waar te nemen en het wedstrijdverslag van het eerste te schrijven voor de Luctorsite. 

Voor mij als eenvoudig chroniqueur van het reilen en zeilen van Luctor E3 was dit een enorme eer en zei vanzelfsprekend ja op het aanbod. Het was wel even een omschakeling. Bij het eerste spelen ze namelijk met wel elf spelers op een heel veld in plaats van zeven pupillen op een half veld, ze doen er aan buitenspel, en de keeper mag de bal na een achterbal niet in de handen nemen. Goed om te weten. Daarnaast wordt er na de wedstrijd meteen gedoucht ZONDER penaltyschieten! Da's toch een wereld van verschil met Luctor E3. Aan de andere kant had ik me laten vertellen dat het qua spelniveau niet zo heel veel verschilt van elkaar dit jaar.

Aangezien ik het afgelopen seizoen volledig gefocust was geweest op Luctor E3, had ik nog enig huiswerk te verrichten om de ins en outs van Luctor et Emergo 1 tot mij te nemen. Gelukkig kreeg ik hulp van trainer Machel van E3. Hij als voormalig speler van Luctor 1.... wat zeg ik... hij deed nog een handvol wedstrijden mee dit seizoen, kon mij mooi bijpraten over de relevante zaken omtrent het eerste.

Als debuterend verslaggever van Luctor 1 was het wel zaak om me niet te veel te laten afleiden door al het andere wat er op Sportpark De Horst te beleven was die middag. Naast de wedstrijd en het degradatiefeest, was er het kampioensfeest van Luctor 3 dat die ochtend in Tubbergen bij TVC 5 de titel veiligstelde. Bovendien was Luctor 2 ook nog eens periodekampioen geworden. En last but not least kwam er een delegatie van Amstel Radler ("Heerlijk als verfrissing na het sporten of zware inspanning") langs voor de Amstel Radler 0,0% promotie, "...een verfrissende dag met meerdere activiteiten waaronder een promotieteam en een dj."

Amstel Radler: "Altijd verfrissend wanneer al het andere op is"

Ik kan het goed begrijpen dat de mensen van Amstel hard hun best moeten doen om hun product aan de man (lees: vrouw) te brengen. Je moet de mensen toch op de een of andere manier wijsmaken dat Amstel Radler 0,0% iets anders is dan mislukte bitter lemon uit een bierflesje.

Het was afwachten of de feestvierders op het kampioens/degradatiebal van Luctor 1-2-3 er een boodschap aan hadden. Zij kozen voorheen namelijk altijd voor Heineken 5,0%. Dat was immers ook "Heerlijk als verfrissing na het sporten of zware inspanning".

Anders dan de meeste Luctorianen vielen deze limonadedrinkers wel in de Radlerdoelgroep

De mannen van Luctor 1 moesten nog eerst een wedstrijd afwerken voordat zij zich in het feestgedruis van Luctor 2&3 konden mengen. Ze werden verwelkomd door de pupillen van Luctor F5, het elftal van de week. Enthousiast zwaaiden de trotse knulletjes met hun Luctorvlaggen bij de opkomst van beide elftallen.

Pupil van de week was Bastiaan Hekkelman. Hij mocht de aftrap verrichten en bekroonde een puike solo met een fraai doelpunt.

Pupil van de week Bastiaan Hekkelman

Dat was meteen een van de weinige hoogtepunten dat de toeschouwers werd voorgeschoteld in de eerste helft. Het thuispubliek werd getrakteerd op een weinig verheffende pot wandelvoetbal. Pas na zo'n minuut of 18 meldde Luctor zich voor de eerste keer serieus in het strafschopgebied van De Zweef na een mooie combinatie op de rechterflank met Michael "Waterhoofd" Tjonk in de hoofdrol. Daarna werd het iets beter. De thuisclub schudde de schroom wat van zich af en zocht met acties over de vleugels de weg naar het Nijverdalse doel.


Langs de lijn deed de Amstel Radler promotiedame ondertussen haar best om haar citroenlimonade te slijten aan het bierminnend Luctorpubliek.

Niet dat de vonken er meteen vanaf vlogen, maar met veel vallen en opstaan begon het ergens op te lijken. Dit resulteerde in de blessuretijd van de eerste helft in een penalty voor Luctor na een zoveelste val, nu van Tony ten Cate. De scheidsrechter zag er een strafschop in en bij Luctor vond men dat je een gegeven paard niet in de bek mocht kijken, dus nam het het presentje dankbaar in ontvangst. Danny Jacobs schoot de bal onberispelijk in de linkerhoek waardoor Luctor met 1-0 kon gaan rusten.

Tony ten Cate gaat gretig naar de grond

Danny Jacobs schiet onhoudbaar binnen

In de rust was er even gelegenheid om de kantine op te zoeken voor een versnapering. Tot zijn niet geringe verbazing was er voor uw verslaggever binnen veel meer te beleven dan op het veld.

Het degradatiefeest was er inmiddels in volle gang. De feestvierders hadden de koelkast met Amstel Radler al leeggedronken en dat bracht de stemming er goed in.

De Radler was al vroeg op...

...dus stapten de gasten noodgedwongen over op wat sterkers

...of nog wat sterkers

Degradatiebeker mag pronken, midden op de biertafel

Gedegradeerd!

"Ach was ik maar...... bij moooeeeder thuisgebleeheeven.... ach was ik maar.... met jouw niet meegegaan..."

Na een kwartiertje ging uw verslaggever met frisse tegenzin naar buiten voor de tweede helft. Het was op het hoofdveld na rust van het zelfde laken een pak. Beide teams deden het voorkomen alsof ze met hun gedachten al in de kantine zaten, in het feestgedruis van hun collega's van Luctor 2&3. Een kwartier lang gebeurde er niet zoveel, tot de 60ste minuut. Een vlotte aanval over de linkerflank werd prima binnengekopt en bracht de stand weer in evenwicht. Bijna scoorde De Zweef een kwartier later ook nog 2-1, maar de snoeiharde volley werd gekeerd door de linkerpaal. Tot opluchting van keeper Bassie.

In de slotfase deelde Luctor nog wat plaagstootjes uit maar de keeper van De Zweef werd er niet door in verlegenheid gebracht. Vlak voor tijd werd assistent trainer Christian Noppers uitgeroepen tot "Man of the Match". Hij kreeg de oeuvreprijs voor de bijzondere inspanningen die hij dit zware seizoen geleverd heeft. Een mooi gebaar.

Na het verlossende eindsignaal van arbiter Van Beersum had niemand meer zin in penaltyschieten en sjokte men al handen schuddend naar de kleedkamers. Dat is bij de E'tjes en F'jes wel anders, zo is mijn ervaring.

Als goedmakertje voor het weinig verwende Luctorpubliek volgde er een fantastische derde helft in de kantine. Speciale gast was zanger Marco Schouten. Hem hoefde je niet uit te leggen hoe je op Sportpark De Horst een feestje moest vieren. Het kantinemeubilair kreeg het zwaar te verduren toen de hossende menigte en masse, staand op stoelend en tafels, meezong met de vriendelijke volkszanger.

Het was hartverwarmend om te zien hoe de beste voetbalclub van Almelo de degradatie naar de Tweede Klasse vierde. Er werd niet meer gehuild, maar gelachen. Alles was vergeven en vergeten. Het was weer tijd om vooruit te kijken naar een mooie competitie met oude bekenden als PH en Stevo. Met trots en ontroering was ik gisteren getuige van een club die handelt naar zijn lijfspreuk:

"Ik worstel en kom boven, Luctor et Emergo!"

"In de benen jongens en meisjes!"

Een van de weinigen die het gezang van Marco Schouten niet kon waarderen